porady, artykuły, wzory dokumentów Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy przedmiot najmu do używania, a najemca w zamian zobowiązuje się płacić mu umówiony czynsz. Wprawdzie czynsz jest najczęściej ustalany w pieniądzu, jednakże nie ma żadnych przeszkód, aby strony umówiły się na czynsz niepieniężny.
Zgodnie z treścią art. 659 § 2 Kodeksu „czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju”. Oznacza to, że czynsz może być pieniężny, niepieniężny (np. przeniesienie własności rzeczy lub innych praw, usługa, oddanie rzeczy do korzystania) lub mieszany, tj. w części płatny w pieniądzu a w części niepieniężny.
Przykładowo
Umowa może przewidywać, że tytułem czynszu za określony okres czasu najemca wykona jakąś jednorazową usługę (np. prace remontowe wynajmowanego lokalu) lub będzie przez cały okres najmu comiesięcznie dostarczać określoną ilość towarów wytwarzanych przez siebie w wynajmowanym lokalu.
Przy ustalaniu postaci czynszu trzeba mieć na uwadze, że świadczenie niepieniężne uzyskiwane w zamian za wynajem powinno być ekwiwalentne. Czynsz niepieniężny bowiem również podlega stosownemu opodatkowaniu, a co za tym idzie organ skarbowy ma prawo badać, czy określony sposób płacenia czynszu nie ma na celu obejścia przepisów podatkowych.
Należy zaznaczyć, że w przypadku czynszu niepieniężnego np. w postaci przeniesienia własności rzeczy lub praw w rachubę będzie wchodzić odpowiedzialność najemcy z tytułu rękojmi za wady przedmiotu świadczenia.