Kaucja za najem lokalu użytkowego stanowi najskuteczniejszą i najczęściej stosowaną formę zabezpieczenia roszczeń wynajmującego przeciwko najemcy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonaniu umowy najmu. Pomimo jej powszechności nadal rodzi wiele pytań i sporów. Czym jest kaucja ? Kiedy najemca lokalu użytkowego jest zobowiązany do jej złożenia kaucji ? Czy przepisy określają wysokość kaucji ? Odpowiedź na te i inne pytania znajdziesz poniżej.

Jak wskazałem w ostatnim wpisie, przy obliczaniu powierzchni lokalu użytkowego można stosować zarówno zasady określone w normie PN-​70/​B‑02365, jak i PN-​ISO 9836 – 1997. Strony umowy najmu lokalu użytkowego powinny zatem oznaczyć Polską Normę według zasad, której pomiar został lub ma być przeprowadzony. Żeby pokazać jak istotne może mieć to znaczenie przedstawię dzisiaj różnice pomiędzy zasadami pomiaru wynikającymi z powyższych norm.

Wysokość czynszu za najem lokalu użytkowego obliczana jest najczęściej według przyjętej przez strony stawki za metr kwadratowy. W związku z powyższym istotne znaczenia ma sposób obliczania powierzchni lokalu użytkowego, który często stanowi zarzewie konfliktu miedzy wynajmującym a najemcą. Ponadto zdarza się, że w trakcie trwania stosunku najmu lub już po jego wygaśnięciu, najemca dochodzi do wniosku, że rzeczywista powierzchnia najętego lokalu odbiega od tej wskazanej w umowie. Skąd biorą się spory przy obliczaniu powierzchni lokalu użytkowego i jak im zapobiec?

Oznaczenie wysokości czynszu stanowi jeden z podstawowych elementów treści umowy najmu. Czynsz najmu lokalu użytkowego, tak jak i każdy inny element treści umowy, można zmienić w drodze aneksu do umowy. Oczywiście wymaga to zgody obu stron. Co jednak w przypadku gdy najemca nie godzi na to, aby podwyższyć czynsz najmu lokalu użytkowego?